75. "Nieuniknione" Amy A. Bartol

Autor: Amy A. Bartol
Tytuł: Nieuniknione
Cykl: Przeczucia (tom 1)
Data wydania: 9 listopada 2016
Ilość stron: 480
Wydawnictwo: Akurat

Ostatnio, a właściwie to chyba cały czas na blogu pojawiają się raczej pozytywne opinie. Każda książka miała w sobie coś, co mi się podobało, wciągały mnie, interesowały, znalazły się jakieś małe minusy, ale ogólnie wybierane przez mnie książki były dobre. Czy książka “Nieuniknione” również taka była?

Nie, nie i jeszcze raz nie. Widziałam wiele pozytywnych opinii o tej książce, więc mówię czemu nie? Fabuła może nie jest odkrywcza, ale i tak zapowiadała się dobrze. Tak więc sięgnęłam po książkę i nie wiem jak dobrnęłam do końca. [??]

O czym jest? Evie Claremont zaczyna pierwszy rok studiów. Wyjeżdża do innego miasta i na uczelni oczywiście poznaje jego. Ten on, to Reed Wellington – Anioł Mocy [nie jest to żadnej spoiler, bo w opisie książki, jest to napisane, a wielka szkoda :/, może wtedy by było ciekawiej, więcej tajemniczości. Kto wie?] I jak to bywa życie Evie teraz się zmienia. Zakochała się, ale jest też inny chłopak, ten drugi Russel. Dodatkowo Evie zaczyna zauważać u siebie dziwne objawy. Co się dzieje?

Słaba, słaba

Nie wiem, od czego zacząć. Dla mnie książka była... przeciętna, słaba, bardzo słaba. Okropnie nudna, która nie potrafiła mnie zaciekawić. Odkładałam ją wiele, wiele razy. Tak dużo, że przeczytanie tych 500 stron zajęło mi jakieś trzy tygodnie. 500 stron, w których działo się bardzo mało. Już początek był słaby, ale myślę sobie, że to właśnie początek i z czasem będzie lepiej, ale jestem na setnej stronie i nadal nic. Naprawdę wiele razy zastanawiałam się, po co ją czytam, ale postanowiłam sobie, że dokończę każdą zaczętą książkę, więc się tak męczyłam. :/

Sam fakt, że uczucie, które zrodziło się pomiędzy Evie i Reedem pojawiło się od tak. Nagle się poznają i już zakochani. Miałam wrażenie, że wiele mnie ominęło. W ogóle nie mogłam “obserwować” jak rozwija się to ich uczucie. 

Bohaterowie byli... nijacy, nudni. Główna bohaterka irytowała okropnie, zachowywała się jakby była wciąż dzieckiem, taka dziecinna i bezmyślna. Reed nie był inny. Nie wyróżniał się w ogóle, przy innych bohaterach książkowych był po prostu... niewidzialny. Na początku polubiłam Russella, ale potem autorka nim tak pokierowała, że stał się jak Reed, mało ciekawy. 

Co mnie bardzo zirytowało? Ja rozumiem, że my dowiadujemy się z opisu, że Reed jest Aniołem Mocy, ale Evie nie wie. Czytałam kilka innych książek, w których bohaterowie dowiadują się, że ich ukochani nie są ludźmi, i jakoś reagują na to. A jak zareagowała Evie, gdy dowiedziała się, że Reed jest aniołem? Jakby ktoś powiedział: Ładna dziś pogoda. A nie: jestem Aniołem Mocy. Żadnej reakcji. Co to było?

Naprawdę nie było ciekawie. Nie było tajemniczości żadnej. Emocje? Jakie emocje? Strasznie obojętnie się to czytało. Przeszkadzały mi także niektóre dialogi, które były sztuczne i słabe, jak też długie opisy, które nie miały w sobie nic ciekawego. No, strasznie się wymęczyłam. Strasznie się zawiodłam, bo miałam oczekiwania co do książki. Ja książki nie polecam, ale widziałam też wiele pozytywnych opinii o książce, więc może niektórym się spodoba. Ale ja z pewnością nie sięgnę po kolejną część. 

Pozdrawiam, Ania :)